Enuma Elisz
Enuma Elisz (Enûma Eliš) to babiloński epos napisany w języku akadyjskim, nazywany tak od pierwszych słów, które znaczą Kiedy na wysokości.Pierwotny tekst tego eposu pochodzi z XIV wieku p.n.e., zaś zachowana wersja pochodzi z II wieku p.n.e.. Był recytowany w Babilonie w czasie święta Nowego Roku. Nazywany jest też eposem o stworzeniu wszechświata. Porządek przedstawia się następująco: światem rządzi panteon bogów z Mardukiem na czele, ludzkość ma tylko służyć bogom. Kosmogonia babilońska miała jednoznaczny pogląd na sens istnienia człowieka.Jak podaje Enuma Elisz — kiedy żaden jeszcze nie objawił się bóg, istniały jedynie praistoty. U zarania dziejów byli tylko Apsu — istniejąca od zawsze słodkowodna Otchłań — i Tiamat (Ocean). Symbolizowały one pierwiastki: żeński i męski. To na podstawie analizy tych tekstów mezopotamskich Zecharia Sitchin sformułował swoją niezwykłą teorie o pochodzeniu ludzkiej cywilizacji.
jeśli, julia navarro moje miejsce na ziemi, torebki foliowe na prezenty, niedaleko pada trup od denata, kojec dla psa do domu, biały kruk andrzej stasiuk, konserwatyzm pl, 50 twarzy greya 5, enzim e240, marcel moss trylogia, zjezdzalnia dla dziecka, rilke autor księgi obrazów, fotel z siatki, kilka sekund od śmierci, pixel magazyn, pianinko fisher price, filtr philips lattego, posciel w krowe, menopauza maciąg
Historia i literatura faktu
